To stay or not to stay ….
Door: Roy en Tamara-Naïche
Blijf op de hoogte en volg Roy en Tamara
08 Februari 2012 | Australië, Margaret River
De maanden vliegen voorbij en voor je het weet staan er wat verhalen te trappelen om gedeeld te worden.
Voordat ik er tijd aan kon besteden toen wij nog in Margaret River waren, waren wij alweer on the road met Mia en Dia…onze moeders.
Wij nemen jullie dus weer even mee terug in de tijd om, in een aantal verhalen, aan te komen bij waar wij nu zijn. In Melbourne!
Lang leve ‘The Good Life’
Zon, Zee, Strand. Een welverdiende ‘werk’ vakantie.
Okeey, er moet gewerkt worden, maar het is genieten met een hoofdletter ‘G’ .
Van de ene baan rollen wij zo in de volgende en daarmee zijn wij nu werkzaam bij Yallingup Maze.
Via Tim, die wij een dag hebben uitgeholpen in zijn wijngaard, zijn wij bij de Maze terechtgekomen.
Met een aantal weken werk voor ons, en het snoeiseizoen in het vooruitzicht, is dit mooi een baantje tussendoor.
En wat een ‘tussendoor-tje’.
Yallingup Maze is een combinatie van een puzzel café, lunchroom en houten doolhof (die ze ook nog eens elke 2 maanden veranderen) in één. Je kan daar dus de hele dag puzzels en spelletjes spelen, met mooi weer picknicken en relaxen buiten op het gras, jezelf kwijt raken in het doolhof, genieten van lunch en een kopje koffie of zelfs een sprong wagen op het springkussen.
Inmiddels hebben wij hier ook al een lang weekend meegedraaid en wij kunnen jullie vertellen, het is dan echt mega druk. Overal mensen, dikke rijen voor de kassa, volop bonnen voor koffie of in de keuken voor de lunch. Kinderen die lopen schreeuwen en gillen van plezier en overal lege borden, kopjes, en gedeelten van spelletjes!
Jeetje, het is me wat om te werken tijdens een schoolvakantie!
Door de attractie trekt het veel gezinnen aan, en na zo’n dag werken bij de Maze kunnen wij dan ook wel zeggen dat er niets fijner is dan dat de kinderen ‘s avonds met de ouders mee naar huis gaan…heerlijk.
Je wordt in het café best op de proef gesteld qua klantvriendelijkheid. Je blijft maar vaak lachen en zegt veel ‘No worries’, maar soms…soms kan je ze wel wat. En vergis mij niet, het zijn niet zozeer de kinderen die er wat van kunnen, maar de ouders! Die zijn net zo erg, dan wel erger dan de kinderen!
Maar zoals als Bassie het altijd zo mooi zei: ‘Altijd blijven lachen’.
Een broer, Mark, en een zus, Amanda, runnen het bedrijf samen, en hebben dit kunnen bouwen op het land wat hun vader jaren geleden gekocht heeft.
Hun moeder was helaas al op jonge leeftijd gestorven. Hun vaders inmiddels ook.
Naast deze broer en zus is er nog een broer en zus. De andere broer woont in Perth en heeft daar zijn eigen zaak, en de andere zus woont en werkt in Margaret River en is de vrouw van Tim, Tim die ons aan dit werk heeft geholpen.
Het is echt een familie bedrijf en iedereen heeft zo een steentje bijgedragen aan de ontwikkelingen en de running van het bedrijf.
Mark is vooral van de technische en boekhoudkundige kant. Amanda is meer van de marketing en personeel kant.
De partner van Amanda, Ian, heeft het doolhof ontworpen en veranderd deze elke twee maanden. Daarnaast is hij de ‘Handy Man’ van het bedrijf. Als er iets gerepareerd of onderhouden moet worden doet hij het.
Mark en Heidi, de vrouw van Mark, hebben samen grotendeels het café en de keuken ontworpen.
En zo is het allemaal tot stand gekomen.
Nu wij weer volop aan het werk zijn vliegen de dagen voorbij. Het weer word zachter, en bij ons begint het weer te kriebelen.
Willen wij hier eigenlijk nog wel zolang blijven?
Het snoei seizoen loopt ongeveer tot september/oktober, wat nog zo’n 5 maanden in de toekomst ligt en dus nog heel ver weg.
Het reizen begint weer te roepen en er is nog zoveel te zien en zoveel te doen in Australië en voor je het weet zit onze tijd er hier op.
Okeey, wij hebben inmiddels wel ons tweedejaars visum, maar willen wij dan eigenlijk wel zolang op één plek blijven?
Naast het werken bij de Maze heeft Roy ook nog verschillende andere baantjes. Want buiten een erg druk paasweekend om, is het nu duidelijk minder druk bij Maze en hebben ze eigenlijk maar één full-timer nodig.
Dus op deze manier is hij terecht gekomen bij Richard, die wij weer kennen via Colin.
Roy heeft Richard een aantal keren geholpen met wat klusjes en in ruil daarvoor heeft hij alles bij elkaar een aantal dozen wijn gekregen.
Maar via Richard heeft hij ook wat betaalde baantjes gevonden en heeft Roy zo een aantal dagen bij Richard zijn vader in de wijngaard geholpen. En is Roy ook bij verschillende andere bedrijven terecht gekomen, om te klussen en uiteindelijk toch ook om te gaan snoeien.
Alles blijft maar lekker doorrollen. Roy heeft werk. Ik heb werk, want bij de Maze is het toch drukker dan verwacht, dus kon ik blijven, ipv te gaan snoeien. En dit bevalt Roy en mij wel.
Lekker overwinteren in Margaret River.
Toch is onze kriebel nog niet weg en in die maanden kan er nog van alles gebeuren, maar voor nu hebben wij de keuze gemaakt….WIJ BLIJVEN!
Love, Roy en Tamara-Naïche.
Voordat ik er tijd aan kon besteden toen wij nog in Margaret River waren, waren wij alweer on the road met Mia en Dia…onze moeders.
Wij nemen jullie dus weer even mee terug in de tijd om, in een aantal verhalen, aan te komen bij waar wij nu zijn. In Melbourne!
Lang leve ‘The Good Life’
Zon, Zee, Strand. Een welverdiende ‘werk’ vakantie.
Okeey, er moet gewerkt worden, maar het is genieten met een hoofdletter ‘G’ .
Van de ene baan rollen wij zo in de volgende en daarmee zijn wij nu werkzaam bij Yallingup Maze.
Via Tim, die wij een dag hebben uitgeholpen in zijn wijngaard, zijn wij bij de Maze terechtgekomen.
Met een aantal weken werk voor ons, en het snoeiseizoen in het vooruitzicht, is dit mooi een baantje tussendoor.
En wat een ‘tussendoor-tje’.
Yallingup Maze is een combinatie van een puzzel café, lunchroom en houten doolhof (die ze ook nog eens elke 2 maanden veranderen) in één. Je kan daar dus de hele dag puzzels en spelletjes spelen, met mooi weer picknicken en relaxen buiten op het gras, jezelf kwijt raken in het doolhof, genieten van lunch en een kopje koffie of zelfs een sprong wagen op het springkussen.
Inmiddels hebben wij hier ook al een lang weekend meegedraaid en wij kunnen jullie vertellen, het is dan echt mega druk. Overal mensen, dikke rijen voor de kassa, volop bonnen voor koffie of in de keuken voor de lunch. Kinderen die lopen schreeuwen en gillen van plezier en overal lege borden, kopjes, en gedeelten van spelletjes!
Jeetje, het is me wat om te werken tijdens een schoolvakantie!
Door de attractie trekt het veel gezinnen aan, en na zo’n dag werken bij de Maze kunnen wij dan ook wel zeggen dat er niets fijner is dan dat de kinderen ‘s avonds met de ouders mee naar huis gaan…heerlijk.
Je wordt in het café best op de proef gesteld qua klantvriendelijkheid. Je blijft maar vaak lachen en zegt veel ‘No worries’, maar soms…soms kan je ze wel wat. En vergis mij niet, het zijn niet zozeer de kinderen die er wat van kunnen, maar de ouders! Die zijn net zo erg, dan wel erger dan de kinderen!
Maar zoals als Bassie het altijd zo mooi zei: ‘Altijd blijven lachen’.
Een broer, Mark, en een zus, Amanda, runnen het bedrijf samen, en hebben dit kunnen bouwen op het land wat hun vader jaren geleden gekocht heeft.
Hun moeder was helaas al op jonge leeftijd gestorven. Hun vaders inmiddels ook.
Naast deze broer en zus is er nog een broer en zus. De andere broer woont in Perth en heeft daar zijn eigen zaak, en de andere zus woont en werkt in Margaret River en is de vrouw van Tim, Tim die ons aan dit werk heeft geholpen.
Het is echt een familie bedrijf en iedereen heeft zo een steentje bijgedragen aan de ontwikkelingen en de running van het bedrijf.
Mark is vooral van de technische en boekhoudkundige kant. Amanda is meer van de marketing en personeel kant.
De partner van Amanda, Ian, heeft het doolhof ontworpen en veranderd deze elke twee maanden. Daarnaast is hij de ‘Handy Man’ van het bedrijf. Als er iets gerepareerd of onderhouden moet worden doet hij het.
Mark en Heidi, de vrouw van Mark, hebben samen grotendeels het café en de keuken ontworpen.
En zo is het allemaal tot stand gekomen.
Nu wij weer volop aan het werk zijn vliegen de dagen voorbij. Het weer word zachter, en bij ons begint het weer te kriebelen.
Willen wij hier eigenlijk nog wel zolang blijven?
Het snoei seizoen loopt ongeveer tot september/oktober, wat nog zo’n 5 maanden in de toekomst ligt en dus nog heel ver weg.
Het reizen begint weer te roepen en er is nog zoveel te zien en zoveel te doen in Australië en voor je het weet zit onze tijd er hier op.
Okeey, wij hebben inmiddels wel ons tweedejaars visum, maar willen wij dan eigenlijk wel zolang op één plek blijven?
Naast het werken bij de Maze heeft Roy ook nog verschillende andere baantjes. Want buiten een erg druk paasweekend om, is het nu duidelijk minder druk bij Maze en hebben ze eigenlijk maar één full-timer nodig.
Dus op deze manier is hij terecht gekomen bij Richard, die wij weer kennen via Colin.
Roy heeft Richard een aantal keren geholpen met wat klusjes en in ruil daarvoor heeft hij alles bij elkaar een aantal dozen wijn gekregen.
Maar via Richard heeft hij ook wat betaalde baantjes gevonden en heeft Roy zo een aantal dagen bij Richard zijn vader in de wijngaard geholpen. En is Roy ook bij verschillende andere bedrijven terecht gekomen, om te klussen en uiteindelijk toch ook om te gaan snoeien.
Alles blijft maar lekker doorrollen. Roy heeft werk. Ik heb werk, want bij de Maze is het toch drukker dan verwacht, dus kon ik blijven, ipv te gaan snoeien. En dit bevalt Roy en mij wel.
Lekker overwinteren in Margaret River.
Toch is onze kriebel nog niet weg en in die maanden kan er nog van alles gebeuren, maar voor nu hebben wij de keuze gemaakt….WIJ BLIJVEN!
Love, Roy en Tamara-Naïche.
-
08 Februari 2012 - 08:38
Deb:
Hee lieverds!!! Wat leuk om jullie verslag te lezen! En al die mooie foto's te zien! De Maze doet me erg denken aan mijn oude stage plekkie bij puzzel planet!! En dan begrijp ik helemaal wat je bedoeld met vervelende ouders!! Grrrr...! Het zal wel weer een stuk rustiger zijn nu de moeders weer zijn vertrokken? Spreek jullie snel! Love you -
08 Februari 2012 - 09:25
DAD:
Hehe.....eindelijk weer eens wat te lezen, al is het wel aan de korte kant na al die maanden sinds de vorige, je kan er niet eens van in slaap vallen.....hahaha. Maar nog steeds heel fijn te lezen dat het nog ok is, dat jullie voorlopig niet terug komen.....hahaha, en dat er plannen zijn om misschien nog wel langer te blijven?!? Maar weet je, reizen is de leukste manier om 'ouder' te worden...gr bh&bxizz. -
08 Februari 2012 - 10:18
ROB EN ERNA:
He lieverds toch weer een hele ervaring in zo"n groot land. Hoop dat jullie de eerste tijd nog goed naar je zin hebt en genoeg werk zal zijn. Van ons uit dit kikkerlandje veel liefs en zeker sterkte in down under...couscous.. -
08 Februari 2012 - 11:11
Har:
Ha geluksvogels!
Wat een verhaal weer zeg! Goed te lezen dat het jullie zo goed gaat! En . . . dat jullie ons niet zijn vergeten, hahaha. Geniet en geniet verder, veel, lang en denk vooral aan elkaar ;-)
Heel veel liefs en dikke knuffels van ons uit Harderwijk,
Mike, Har en de kiddoos -
08 Februari 2012 - 11:56
Mama Mia:
hallo lieverds, wat fijn weer wat te lezen ik had al gedacht jullie hebben het schrijven opgegeven. volgend jaar naar puzzle world in wanaka, om nieuwe ideeen op te doen??
wat een heerlijk weer bij jullie, wij hebben heerlijk winterzonnetje, lekker om te wandelen.
ik wens jullie een fijne tijd in melbourne. veel liefs & many hugs
mama mia -
08 Februari 2012 - 16:58
Marius:
Hoi met jullie tweetjes leuk om weer eens een keer iets te horen van jullie zelf, van Wiel hoor ik ook de verhalen waar jullie zijn .Nog een hele leuke tijd daar veel groetjes
-
08 Februari 2012 - 17:12
Wim Schluter Hsf Nij:
ik heb alles zo,n beetje gelezen en ik vind het leuk dat het goed met jullie gaat en dat jullie vollop werk hebben groetjes uit nijmegen en nog veel plezier daar afz.wim -
13 Februari 2012 - 16:48
Rob:
Ola luitjes, goed te horen dat jullie het nog steeds naar jullie zin hebben. Jullie hebben het beter daar dan hier met het weer. Heel veel plezier nog.
Groetjes en knuff Rob -
28 Februari 2012 - 20:17
Brig:
dag moppies...
wat heerlijk altijd om jullie stukjes te lezen. Als jullie reisboek ooit word uitgegeven zijn wij een van de eerste die er eentje kopen.
veel liefs en tot lees
xxxjes van ons
Glenn
Brigitta
Andrea
Tedddie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
